Odczyn Biertuickieqo W porównaniu do

Odczyn Biertuickieqo W porównaniu do odczynów tuberkulinowych nie znalazły w klinice praktycznego zastosowania wszystkie inne odczyny serologiczne zarówno swoiste (odczyn zlepny, strącania, wiązania dopełniacza, fagocytarny, hamowania Skibińskiego i in.), jak i nieswoiste, stwierdzające w gru- źlicy chwiejność koloidową surowicy krwi przy działaniu na nią różnych czynników nieswoistych (odczyn Kazimierza Szokalskiego, Vernesa i in.). Wyjątek stanowi odczyn Biernackiego. W krwi, wlanej do naczyńka, a pozbawionej zdolności krzepnięcia, powstają 2 warstwy: górna składająca się z osocza i dolna nieprzejrzy- sta wytworzona przez powoli opadające krwinki. Zjawisku temu nadano miano: opadanie krwinek, czyli sedymentacja krwinek” Nasz rodak Edmund Biernacki pierwszy opisał w r. 1894, że szyb- kość opadania krwinek jest niejednakowa w krwi odwłóknionej i w krwi nie pozbawionej włóknika. Jemu też zawdzięczamy podstawowe spostrze- żenia dotyczące sedymentacji. Zaznaczając przespieszenie opadania krwi- nek w krwi w chorobach gorączkowych i w ogóle w tych stanach, które ongi dzięki wysokiej zawartości włóknika nazywano flegmazjami, zatem w zapaleniu płuc, w gośćcu stawowym itp., podkreśla Biernacki, że szybszą sedymentację spotykał także w gruźlicy płuc. Z późniejszych autor?w Ludwik Hirszjeui stwierdził w r. 1917 przyspieszone opadanie krwinek w zimnicy. Dopiero jednak badania Fiihraeusa w r. 1918 i Westergrena w r. 1919 wzbudziły powszechne zainteresowanie tym zjawiskiem i spowodowały bardzo liczne prace, które wyjaśniły duże jego znaczenie teoretyczne i kliniczne. W Polsce nosi ono miano: objaw Biernackiego, zgodnie z uchwałą Zjazdu Internistów Polskich w Wilnie w r. 1923. Opadanie krwinek zależy nie tylko od ich wagi, ich liczby i rozmia- rów oraz ilości zawartej w nich hemoglobiny, ale także od ich ładunku elektrycznego, którego zmniejszenie przyspiesza opadanie. Szybkość opa- dania zależy także od własności fizycznych osocza (właściwego jego cię- żaru, lepkości, własności elektrycznych i in.), zwłaszcza zaś od zawarto- ści W nich fibrynogenu, który przyspiesza opadanie. Z wymienionych czynników praktycznie w grę wchodzą przede wszystkim zmiany stanu koloidowego osocza, zwłaszcza ilość w nim fibrynogenu i globulin: im więcej w osoczu tych składników w stosunku do ilości albumin, tym opa- danie krwinek jest szybsze. [hasła pokrewne: odczyn tuberkulinowy, nfz poznań przeglądarka, poradnia dla dzieci z autyzmem ]