POCZUCIE CHOROBY PSYCHICZNEJ I SAMOKRYTYCYZM

POCZUCIE CHOROBY PSYCHICZNEJ I SAMOKRYTYCYZM Powiedniał już Baillarger: La folie est une info1tune qui signo1e elle – meme. Istotnie n ajcięższe psychozy przebiegają najczęściej bez poczucia choroby psy- chicznej. khizofrenicy czasem tylko na początku, gdy rozpoczyna się przemiana ich osobo vości, zdają sobie częściowo sprawę z tego, że dzieje się z riimi coś niezwykle go. Nawet w tych rzadkich przypadkach poczucie choroby psychicz- nej bywa jednak powierzchowne i niekonsekwentne w znaczeniu ambisentencji. Na skutej: paratymii, .chory nie przejmuje się głębiej informacją, że jest psy- chicznie chory, stosunek jego do tej wiadomości jest przy tym ambiwalentny. W sprawach psychoorganicznych poczucie choroby psychicznej bywa tylko na początku, wybitne bywa np. w okresie neurastenicznym. W miarę pogłębia- nia się oiępienia i euforii zanika wszelki krytycyzm. Cielesnych skarg hipo- chondrycs.nych nie trzeba brać .za poczucie choroby psychicznej. Wybitne po- czucie ch oroby psychicznej stwierdza się w stanach depresyjnych, zwłaszcza .endogenlYCh, również u większości chorych nerwicowych. U tych ostatnich góruje je Inak zazwyczaj przekonanie o chorobie somatycznej. Nerwica natręctw przebieg najczęściej z pełnym krytycyzmem, natomiast natręctwa objawowe nie zaws :e. Częściowy krytycyzm zachowuje wielu chorych w stanie mania- kalnym, lawet zdarza się to w stanie szałowym. Chorzy ci podają czasem, że zdają sobie sprawę z chorobliwości swego stanu, lecz nie mogą się opanować. Brak po zucia choroby psychicznej jest ważnym momentem w różnicowaniu. [patrz też: , olejek cbd, kurs sep, tusz do rzęs ]