Typy pamięci.

Przez typy pamięci rozumie się indywidualne właściwości pamięci ludzkiej, zależnie od górującego rozwoju jakiegoś rodzaju pamięci. U każdego człowieka rozwinięte są zresztą równocześnie w pewnym stopniu wszystkie rodzaje pamięci, np. wśród plastyków, muzyków, pisarzy, aktorów, biologów itd. spotyka się szczególnie często obrazowy typ pamięci. Ludzie ci przeważnie zapamiętują poglądowo obrazy przedmiotów i zdarzeń, natomiast wśród uczonych, przyzwyczajonych do myślenia abstrakcyjnego, spotyka się szczególnie często typ pamięci słowno-logiczny. Zwrócono uwagę na to, że jeden i ten sam materiał pamięciowy bywa zapamiętywany rozmaitymi sposobami, zależnie od typu pamięci, np. numer telefonu wzrokowiec stara się zapamiętać jako napisany, słuchowiec jako wymawiany, a ruchowiec jako skojarzony z ruchami mowy lub pisania. Najczęściej spotykamy mieszane typy pamięci. Pamięć może być dobra lub zła w stosunku do rozmaitych przedmiotów. Nie wystarczy dlatego określać ją ogólnie jako złą lub dobrą. Najlepiej zapamiętujemy fakty, które: 1) posiadają wybitne zabarwienie wzruszeniowe, 2) którym poświęcamy szczególną uwagę i te, które skojarzone są ze znaczną ilością znanych nam uprzednio faktów. Wyodrębnia się zazwyczaj następujące cechy pamięci: 1. Wierność (dokładność) polega na podobieństwie odtworzonego obrazu do przedmiotu. Obraz ten jest najdokładniejszy bezpośrednio po doznanym spostrzeżeniu, później szczegóły stopniowo się zacierają, a zarazem dołączają się złudzenia pamięci. Pamięć wierna powinna być zasadniczo wolna od zmian i luk oraz od podmiotowych uzupełnień. Wzruszenia powodują z reguły bezwiedne zafałszowanie pamięci. Dawne zdarzenia, o ile nie są wielokrotnie odświeżane, ulegają wypaczeniu zarówno wskutek zapomnienia szczegółów towarzyszących, jak i wskutek następczego zabarwienia wzruszeniowego. Każdy doświadczony sędzia liczy się z tymi zjawiskami, które obejmuje się nazwą psychologii świadków. [hasła pokrewne: prądy traberta, twaróg wartości odżywcze, ambisentencja]