W nieco odmiennym znacze- niu

W nieco odmiennym znacze- niu mówimy o zaburzeniu orientacji, jeżeli luka pamięciowa dotyczy nie ostat- nich czasów, lecz stanowi wycinek dawniejszego okresu w życiorysie chorego. Chory może do takiej luki pamięciowej przyznawać się otwarcie albo może wypełniać ją konfabulacjami. Tak czy owak, stwierdzamy, że nie jest on zorien- towany co do okresu czasu objętego luką pamięciową. 2. Dezorientacja w miejscu występuje również przede wszystkim w zespole psychoorganicznym, lecz także w psychozach naruszających sen- sorium. Chory nie wie, gdzie się znajduje, nie potrafi wyjaśnić, skąd się tu wziął, co to za mieszkanie, co to za dom, co to za instytucja: nie potrafi również naz- wać miejscowości swego pobytu, albo też wymienia jakąś miejscowość błędnie. Orientacja przestrzenna na ogół biorąc nie tak łatwo cierpi jak orientacja w czasie, przynajmniej jeżeli chodzi o zaburzenia na tle organicznym. Pod wpływem urojeń może bowiem być rozmaitego stopnia zaburzenie orientacji w jednym i drugim kierunku, najczęściej zresztą jako orientacja podwójna. Nie każdemu zresztą choremu stawiamy te same wymagania. Jeżeli głuptak nie potrafi dokładnie określić miejsca, w którym się znajduje to po prostu dlatego, że brak mu pojęć, za pomocą których mógłby dokładniej określić miejsce swo- jego pobytu, nie zna np. geografii, nie rozumie różnicy między taką czy inną instytucją itd. Inaczej rzecz wygląda, gdy człowiek inteligentny i wykształcony, który rozporządzał dawniej ogromnym zasobem pojęć i wiadomości, nie potrafi określić miejsca swojego obecnego pobytu. Tutaj właściwie dopiero w ścisłym znaczeniu mamy prawo mówić o upośledzeniu orientacji. W ciężkim otępieniu idzie ona z zasady w parze z dezorientacją w czasie, podobnie też w psychotycz- nych zaburzeniach świadomości. [przypisy: , kostiumy kąpielowe jednoczęściowe, masło shea, ortodonta ]