Niepamięć.

Zajmujące psychiatrów zaburzenia zdolności przypominania są właściwie wstępnym okresem tzw. afazji amnestycznej, która polega na utrudnieniu lub niemożliwości znalezienia właściwego dla swej myśli wyrazu. Jeżeli choremu słowo to podpowiemy, to natychmiast je rozpozna i prawidłowo powtórzy. Nie ma tu więc afazji ani ruchowej, ani sensorycznej. Chory jest ustawicznie w podobnym położeniu jak zdrowy, któremu nie przychodzi na myśl, przy usiłowaniu przypomnienia sobie, jakaś nazwa, czy imię własne. Można przy badaniu nie dostrzec afazji amnestycznej (także i ruchowej), jeżeli poszukiwany wyraz zawarty będzie w niezręcznie sformułowanym pytaniu, np. czy to jest ołówek? Może się zdarzyć, że chory w bezuczuciowo wypowiadanym zdaniu wymieni trafnie jakieś nazwisko. Gdy jednak zaraz potem zapytamy chorego o nazwisko tej osoby, już jej nie nazwie. Siedzibą anatomiczną afazji amnestycznej ma być pogranicze lewych zawojów skroniowych drugiego i trzeciego. W chorobach organicznych mózgu rozlanych, np. w porażeniu postępującym, w otępieniu starczym itd., a nawet w pewnym stopniu w fizjologicznej starości, zjawiska te występują często. Czasem jest to pierwszy objaw tych chorób.
Przez niepamięć rozumiemy lukę pamięciową ograniczoną albo co do treści, albo co do czasu. W pierwszym przypadku chodzi o ogniskowe wypadnięcie takiego rodzaju, że chory wykazuje niepamięć pewnych uszeregowanych treści, nie pamięta np. rzeczowników lub liczebników, albo ulegają zagładzie tylko elementy wzrokowe lub słuchowe itd. Sprawy te zajmują raczej neurologię. Do tego samego rzędu zaliczyć trzeba jednak niepamięć określonych wydarzeń (amnesia catathymica), zdarzająca się najczęściej w histerii. Chory z okresu, gdy świadomość jego była jakościowo nie zmieniona, potrafi odtworzyć wszystkie okoliczności z wyjątkiem niektórych, odnoszących się do pewnych osób, rzeczy czy wydarzeń. W okresie gdy histerię leczono hipnozą (dziś uważa się to za przeciwwskazane), udawało się w takich przypadkach bez trudu wydobyć na jaw rzekomo zapomniane przeżycia, dowód, że odpowiednie engramy nie doznają tu najmniejszego upośledzenia i że cała rzecz sprowadza się do czynnościowego zaburzenia funkcji przypominania. [więcej w: laparoskopia endometrioza, nauka tańca przez internet, ewa dąbrowska dieta opinie]