Zwiększone przeżycie z enzalutamidem w raku prostaty po chemioterapii AD 4

Progresja w kości przy pierwszej zaplanowanej ocenie, w 13. tygodniu, wymagała powtórnego skanu wykonanego 6 lub więcej tygodni później z dodatkowymi nowymi zmianami 14. Zarejestrowano również czas do progresji PSA i pierwsze zdarzenie związane ze szkieletem. Progresję PSA zdefiniowano jako wzrost o czynnik 1,25 powyżej poziomu wyjściowego (dla pacjentów, u których poziom PSA nie spadł) lub ponad poziom nadiru (dla pacjentów, u których zmniejszył się poziom PSA) i wzrost bezwzględnego poziomu Poziom PSA co najmniej 2 ng na mililitr, co zostało potwierdzone powtórzonym pomiarem.14 Zdarzenie związane z układem kostnym zostało zdefiniowane jako radioterapia lub operacja kości, patologiczne złamanie kości, ucisk rdzenia kręgowego lub zmiana leczenia przeciwnowotworowego w leczeniu kości ból.17 Analiza statystyczna
Wszystkie analizy zostały wykonane przez sponsora przy użyciu danych uzyskanych od dnia 25 września 2011 r. Podstawowym punktem końcowym skuteczności było porównanie czasu pomiędzy randomizacją a śmiercią z dowolnej przyczyny (całkowite przeżycie) w intencji. w populacji leczonej (losowo przydzieleni pacjenci). Badanie zostało zaprojektowane tak, aby mieć moc 90% do wykrycia współczynnika ryzyka 0,76 dla śmierci w grupie enzalutamidu, w porównaniu z grupą placebo, z dwustronnym współczynnikiem błędu typu I wynoszącym 0,05. Planowaliśmy zapisać około 1170 pacjentów, przyjmując medianę przeżycia 15,7 miesiąca w grupie otrzymującej enzalutamid i 12,0 miesięcy w grupie placebo, okres naliczania wynoszący około 12 miesięcy, a całkowity czas trwania badania około 30 miesięcy w celu obserwacji wymaganych 650 zdarzeń. .
Planowano przeprowadzenie pojedynczej analizy pośredniej po śmierci 520 osób (80% z 650 wszystkich zdarzeń). Analiza została przeprowadzona zgodnie z sekwencyjnym projektem grupowym przy użyciu implementacji Lan-DeMets granicy zatrzymania O Brien-Fleminga (P <0,02). W podstawowej analizie wykorzystano test log-rank do oceny całkowitego przeżycia, z warstwowaniem według wyniku oceny sprawności ECOG i wyjściowej średniej oceny bólu (mierzonej wynikiem BPI-SF); wyniki przedstawiono jako krzywe Kaplana-Meiera. Analizy wspomagające przeżycie całkowite przeprowadzono z wykorzystaniem niestratalizowanego testu logarytmicznego i modeli proporcjonalnego hazardu Coxa. Analizy podgrup przeprowadzono w celu ustalenia, czy efekty leczenia były spójne w poszczególnych podgrupach pacjentów. Przeprowadzono również analizę wieloczynnikową.
Tylko jeśli analiza całkowitego przeżycia wykazała wyższość statystyczną enzalutamidu w stosunku do placebo, testowano kluczowe drugorzędne punkty końcowe, które należy podjąć, w kolejności uporządkowanej według rangi – czas do progresji PSA, przeżycie bez progresji radiologicznej i czas do pierwsze zdarzenie związane ze szkieletem – ze znaczeniem poprzedniego punktu końcowego, przechodzące dalsze testy
[patrz też: schizofrenia prosta, aorta brzuszna rysunek, przeglądarka skierowań sanatoryjnych nfz ]